Çocuk yanmaya başladığında ben sırtımdaki irinden karanfil sıkıyordum. Çığlıkları yükseldi odamın içinde. Oysa benim hiç odam olmamıştı. Derken duvarlar çürümeye başladı. Çocuk yeniden çığlık attı. İrini sıkmayı bırakıp etrafıma baktım. Derken çocuk bana seslendi, hey yardım et bana! Duymak da görmek midir? Sanmıyorum. Seslendim ben de, nerdesin?
Derken oda yanmaya başladı. O esnada sırtımdaki irinden bir çocuğun elleri belirdi. Kurtar beni, diye bağırdı. Tüm gücümle sıktım. Ve çocuk tüm mikrobuyla hayatın içine aktı.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder